07-09-14 Hillsong

Zondag ochtend betekend naar de kerk gaan! Op internet hebben wij gezocht naar een kerk en tot onze verbazing is Hillsong Melbourne maar 20 minuten van ons verwijderd! Vol goede moed gingen wij op pad. Al aardig gewend aan de structuur van het openbaar vervoer komen wij al snel in het CBD (Central Business District) van Melbourne aan. De winkels in Melbourne zijn zeven dagen per week open, hierdoor is het gezellig druk in Flinderstreet Station. Het centrale treinstation in de CBD.

Het centrum van Melbourne bestaat uit +- 8 (zeer) grote winkelstraten. Waarin de diversiteit van culturen je gelijk tegemoet komt. De vele straatmuzikanten voorzien de stad van live muziek. Op de ene hoek hoor je een gitaar, op de andere een didgeridoo. Elke straat bevat een musea of een kunstwerk. De trams maken het reizen door de stad gemakkelijk en racen dan ook elke 10 seconden langs je heen. Wat ook gelijk opvalt is dat elk uur een sirene afgaat van de politie of ambulance en de vele bedelaars die op de grond zitten met bordjes waarop hun verhaal staat geschreven.

Eenmaal aangekomen in de stad besluiten Jonathan en ik de laatste paar meters naar Hillsong te lopen. Zo’n grote kerk als Hillsong zal zeker groot aangegeven staan, dus verdwalen is bijna niet mogelijk. Op dat moment wisten wij nog niet dat deze gedachten niet klopte en onze wandeling zou leiden tot het verdwalen in Melbourne. Want eenmaal aangekomen in (wat wij dachten) de straat van Hillsong, kunnen wij het gebouw van Hillsong niet vinden. Jonathan en ik lopen nog een keer de straat op en af. Nadat wij het gebouw van Hillsong niet konden vinden, zat er maar 1 ding op, rondvragen. Tot onze verbazing kent niemand die wij aanspreken Hillsong. Raar, want een kerk met 30.000 bezoekers moet toch enige bekendheid hebben, niet? Dan spreek ik een mevrouw aan die zo vriendelijk is ons erop te wijzen dat wij ons in de ‘Little Collins Street’ bevinden en wij naar de Collins Street moeten gaan. Dat verklaard de kleine ‘lt’ op het straatbordje. Onze eerste les in het centrum van Melbourne. Inmiddels 10 minuten te laat, zetten Jonathan en ik het op een lopen om zo min mogelijk van de dienst te missen.
De verwelkoming binnen Hillsong is geweldig. In een oud theatergebouw wij worden verwelkomt door vrijwilligers en krijgen een plaats toegewezen. Het eerste wat opvalt is dat er geen 30.000 mensen aanwezig zijn. Hooguit 400. Later leren wij dat dit komt omdat Hillsong Melbourne pas 1 jaar bestaat. De band begint te spelen en dienst begint te lijken op een show waarin wij van de ene verbazing in de andere vallen. Voordat wij het doorhebben staat de hele mensenmassa te springen en te dansen. Intense gelukkigheid komt nar boven. Jonathan en ik voelen ons gelijk thuis. De voorganger komt op en zonder dat de muziek stopt met spelen verwelkomt hij iedereen, verteld over de ontvangen verzoeken voor gebed en leid de kerk in gebed. Vervolgens kondigt hij het kerknieuws aan. Schalen met snoepjes gaan door de rijen terwijl het ‘kerknieuws’ voorbij komt in een flitsende film. Ik fluister tegen Jonathan dat die schalen met snoepjes misschien ook wel iets is voor in Nederland! Jonathan glimlacht.

In het kerknieuws wordt het aankomende ‘Mens Event’ aangekondigd, verteld een vrouw over haar genezing en worden de vaders in het zonlicht gezet want blijkbaar is het vandaag Vaderdag in Melbourne. Na het kerknieuws begint het feest echt, de band gaat uit zijn dak. Uiteraard volgt de zaal. De preek werd gegeven door een professionele basketbal speler die verteld hoe Jezus zijn leven aanraakte toen hij 4 jaar oud was. Hij presenteert met foto’s, filmpjes en voorbeelden uit zijn leven. Hierna doet hij een oproep voor mensen om hun leven aan jezus te geven en zeker 15 mensen lopen naar voren. AMEN !