27.09.14 Verhuizen naar Carlton

Het is zover! Wij gaan verhuizen naar Carlton. Ons huidige shared house is zeer gezellig maar Jonathan en ik hebben besloten door omstandigheden toch te gaan verhuizen. Vorige week stond onaangekondigd de gemeente op de stoep met het bericht dat zij 24 uur later het huis kwamen inspecteren. De dag erna zien wij onze huisbaas Daniel ineens de muur tussen twee slaapkamers slopen. Blijkbaar stond de muur niet op de tekeningen van het huis en mocht de gemeente niet weten dat hij deze muur geplaatst had. Dit bracht al enig wantrouwen in ons naar boven. Want zou nog meer niet kloppen? 24 uur later werden ons vermoeden bevestigd. Daniel had zijn zaken niet op orde en zou, als hij binnen 7 dagen niets van zich lied horen, zijn licentie om kamers te verhuren verliezen. Daniel gaf ‘s avonds de simpele verklaring dat wij ons geen zorgen hoefde te maken. Ook zonder licentie zou hij de kamers aan ons verhuren. Dit laatste zat ons niet helemaal lekker, waardoor Jonathan en ik besloten hebben om te verhuizen. En God heeft ons gebeld verhoord want via de Facebookpagina van Hillsong zien wij twee dagen later een oproep van iemand die gaat verhuizen en een nieuwe huurder zoekt. Snel hebben wij op het bericht gereageerd. De dag daarna hebben wij een bezoek gebracht aan de kamer en onze nieuwe huisgenoten ontmoet. De kamer is groot (+- 25 m2). Hoewel de afwerking van de muren, plafond en vloeren niet helemaal naar wens waren. De verf bladdert er namelijk vanaf. Is het een gezellige kamer. De rest van het huis is klein, oud en vies. Daar en tegen is de ligging van het huis geweldig. Carlton ligt boven het centrum van Melbourne en met een korte tramrit van 5 minuten staan wij midden in het centrum. Lopend doen wij er 15 minuten over. Onze nieuwe huisgenoten zijn Simon en Gemma. Twee studenten die beide studeren aan de universiteit van Melbourne. Lieve mensen die net als ons van gezelligheid houden.

Zaterdag 27 september nemen wij ’s ochtends vroeg afscheid van onze huisgenootjes. Met onze volbeladen backpacks op ons rug pakken wij de tram naar de stad. Zoals gewend in Australië is het die dag 30 graden. Eenmaal in de stad aangekomen is het een drukte. In Australië wordt vandaag de AFL game gehouden. AFL (Australian Football League) is een Australische sport. Deze sport is een combinatie tussen voetbal en rugby. Waarbij het speelveld rond is. Vandaag is de ‘grand final’ en nemen de teams Sydney Swans (rood – wit) en Howthorn Football Club ( geel – bruin) het tegen elkaar op. De stad loopt vol om op verschillende plekken in de stad op grote schermen de wedstrijd te kijken. Dit hadden wij niet verwacht en de trams rijden niet verder dan de rand van de stad. Jonathan en ik kijken elkaar aan en zien de bui al hangen. Yep, in de brandende zon met 15 kilo op je rug en 3 kilo op je buik door een schreeuwende en drinkende mensenmassa. Achja, dat zijn de eche backpackers ervaringen niet? Dus zo gezegd zo gedaan. Jonathan en ik zijn te voet verder gegaan met onze backpacks door de mensenmassa om aan de andere kant van de stad te komen. Als je met je backpack loopt krijg je veel reacties. Mensen zijn benieuwd waar je vandaan komen en waar je heen gaat. Leuk!
Hoewel de reis normaal gesproken 45 minuten duurt, komen wij 2 uur later bij ons nieuwe huisje aan. Gelukkig is de oude bewoonster Tami op ons blijven wachten. Wij kunnen gelijk het huis in en tekenen de papieren. Na een paar minuten zegt Tami tegen ons: weet je, toen ik in Europa was hebben zoveel mensen van de lokale kerk mij geholpen. Laat ik nu jullie helpen. Jullie mogen alle spullen in de kamer gratis hebben. Onze mond viel open. Dit hield in dat wij +- 200 dollar aan inventaris (tweepersoonsbed, drie kasten en nachtkastje, bureau, stoelen, lampen, gordijnen en handdoeken) gratis kregen. Wauw, Jonathan en ik waren natuurlijk hartstikke blij. Dat scheelt ons het bij elkaar verzamelen van inventaris om te leven. Die avond pakken wij voldaan onze backpack uit. Na drie weken hebben wij ons eigen plekje in Melbourne bemachtigd. Ons avontuur kan nu echt beginnen.